رجعت در زمان ظهور 2011/04/03
بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی
کتاب: مبدا و معاد
رجعت در زمان ظهور
اخبار بسیار از حضرات ائمه اطهار(ع) وارد شده است که در قیام حضرت حجّت(ع)، عدّه‌ای از دوستان ما زنده شده و از دیدن دولت حقّه شاد خواهند شد، و نیز زنده می‌شوند عدّه‌ای از دشمنان و فُجّار که آن حضرت از ایشان انتقام می‌گیرد.
هیچ عاقل در این مطلب شکّ نمی‌کند که رجعت مقدور الهی است، چنان که در اُمم سابقه نیز واقع شده، مانند رجعت حضرت عُزَیر و اصحاف کهف و غیر آنها.
اثبات رجعت با ظواهر اخبار ثابت نشده است که تَطَرُّق تأویل بر آنها ممکن باشد، بلکه کفایت می‌کند بر اثبات آن، آیات صریحه و اجماع علمای شیعه، و قول اولیا هم مؤید و مُعتَضِد آن است.
شرطی از شروط مقبولی عبادت، اعتقاد و ایمان به امامت است، چنان که حضرت رضا(ع) فرمود: «مَن قَالَ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ دَخَلَ الجَنَّهَ بِشَرطِها وَ شُرُوطِها وَ اَنَا مِن شُرُوطِها: هر که بگوید معبودی جز خدا نیست، وارد بهشت گردد به شرط و شرایط آن، و من از جمله آن شرایط هستم». بدان ملاحظه، حضرت قائم سلام الله علیه، شرطی از شرایط مُعین توحید بلکه در حقیقت، کلیه شروط مُعین توحید می‌باشد، و سعادت جاودانی در معرفت قلبی به آن حقیقت الهی است و بس، صلوات خدا بر آن مُعین شجره طیبه توحید و نور درخشنده وادی ایمن و جامع کمالات صوری و معنوی باد.
اما کیفیّت رجوع بنا بر آنچه از اخبار صحیحه معلوم می‌شود، مؤمنین لبّیک گویان از قبور خویش برمی‌خیزند و به سوی مطلوب می‌شتابند و در آن عصر درخشان، مُضمَحِل گردند مُخِلّون، و هلاک شوند کاذبون، و نجات می‌یابند مقرّبون.
رجعت برای همه اولیا عصر غیبت کبری و عدّه‌ای از مؤمنین محضْ و کفّار محضْ است و برای غیر مؤمن محض و غیر کافر محض نیست، بلکه ایشان تا روز حشر اکبر در عالم برزخ باقی خواهند ماند.
آن حضرت، پاک خواهد نمود روی زمین را از کفّار و فجّار و منافقین، ولی وقتِ ظهور آن حضرت معلوم نیست و آن مکتوب است نزد حقتعالی، و کسی که توقیت نماید کاذب است، حتی حضرات ائمه اطهار علیهمالسّلام نیز توقیت نفرموده‌اند.
استعجال در این امر، تعجیل امر خدا را لازم نگرفته است، لیکن استدعای فرج حضرت قائم سلام الله علیه از ناحیه حقّ، امری است مطلوب و موجب ثواب عظیم و اجر جزیل است.
حضرات ائمه اطهار علیهمالسّلام فرموده‌اند ما توقیت نمی‌کنیم و این امر داخل در اسرار و مُغَیَّبات الهی است و احدی را بـر آن علم نیست و خداوند متعال وقت آن را از مردم، بـه مصلحتی پنهان و مستور گردانیده است.
از جمله آیات دالّه به رجعَت، این آیه شریفه است: «وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ: و در حقیقت در زبور پس از تورات نوشتیم که، زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد». حضرت امام محمّد باقر(ع) فرماید: مراد از عباد در این آیه شریفه که وارث زمین می‌شوند، یاران حضرت حجّت بن الحسن العسکری(ع) است. نیز در تفسیر این آیه شریفه، علمای عامّه و خاصه اتفاق کرده‌اند بر این که حضرت رسول اکرم(ص) فرمود: نمانَد اگر از عمر دنیا مگر یک روز، خداوند متعال به قدری آن روز را طولانی کند که شخصی از اهل بیتم را برانگیزاند تا روی زمین را از عدل و داد پر کند، آن وقت است که مؤمنین و صالحین وارث زمین می‌گردند.
پینگ و دیدگاه ها هر دو بسته شده اند.