برخی علائم ظهور 2010/07/25
بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی
کتاب: نبوت و امامت
برخی علائم ظهور
علایم ظهور حضرت مهدی قائم(ع) و پیدایش دولت حقّه آل محمد(ص) دو قِسم است: یکی از آن قِسم‌ها مخصوص به خود آن جناب است و قسم دیگر مربوط به عامّه خلق است، که بعضی از آنها واقع شده مردم دیده و می‌بینند، و حضرت رسول اکرم(ص) و حضرات ائمه اطهار(ع) از آنها خبر داده‌اند.
حضرت رسول اکرم(ص) فرمود: می‌آید زمانی که باطن اکثر مردم زشت و خبیث، و ظاهر آنان نیک و زیبا گردد، و ذکر و خیال ایشان دنیا و مال دنیا شود، یعنی از نظر نفسانیّت و لذت، و هیچ نظر خدایی نباشد. و بعد فرمود: خداوند عالَم ایشان را به بلاهای گوناگون مبتلا سازد.
حضرت رضا(ع) فرمود: بدترین گروهها و فرقه‌ها که از اسلامِ واقعی جدا می‌شوند، صوفیان هستند، لعنت خدا بر آنها باد.
حضرت رسول اکرم(ص) فرمود: می‌آید زمانی که باقی نمانَد از قرآنْ مگر اسم و درس، و نماند از اسلامْ مگر اسم و رسم. ثروتمندان از بینوایان دستگیری نمی‌کنند و حقوق واجبه خود را نمی‌پردازند، و کوچکتران به بزرگتران احترام نمی‌گذارند، مساجد ایشان از حیث بنا و ساختمان و یا جمعیّت، معمور و آباد باشد ولی از حیث ایمان و هدایت خراب شود، و فقهاء و دانایانِ ایشان بدتر از همه باشند و فتنه و فساد از ایشان شروع شود، و آخرُالامر فتنه‌ها دامنگیر خودشان شود.
حضرت صادق علیه السلام فرمود: در آخرالزّمان قبل از ظهور حضرت مهدی قائم(ع) دو نوع مرض دامنگیر اکثریت مردم شود: یکی مرض سرخ و دیگری مرض سفید، و در نتیجه از هفت قسمت مردم جهان، پنج قسمت تلف شوند و دو قسمت باقی ماند.
در این حدیث منظور از مرض سرخ، خونریزی است که جنگ و ستیزه و کشت و کشتار علت آن است؛ و مراد از مرض سفید، طاعون است.
حضرت رسول اکرم(ص) فرمود: دنیا رو به هرج و مرج نهد و فتنه و فساد آشکارا گردد، در چنین موقع خداوند عالم حضرت قائم(ع) را ظاهر فرماید، و آن حضرت قلعه‌های ضلالت و گمراهی را در اندک زمانی فتح نموده، قلوب غافل را متوجه به حقیقت سازد.
اخبار و احادیث پیشوایان آسمانی، دلالت قطعی دارد که در مجموع، اوضاع جهان رو به بهبود نخواهد بود. ولی این به معنی نومیدی از مجاهدت برای استقرار عدالت و سکوت در قبال ظلم و فساد نیست. در هر عصری، امر به معروف و نهی از منکر با جمع شرایطش از فرایض است. ظاهراً در ادوار مختلف مبارزاتی علیه فساد و بی‌دینی صورت گرفته، اما کمتر با حق و حقیقت توأم بوده است.
در آستانه ظهور، قیام‌هایی علیه ظلم و ستم و باطل صورت گیرد و زمینه را برای ظهور آن بزرگوار فراهم‌تر نماید. چنان که امام باقر(ع) فرموده: قومی را می‌بینم که در مشرقْ خروج کرده مطالبه حق می‌کنند ولی به آنها داده نمی‌شود. باز مطالبه می‌کنند و به آنها داده نمی‌شود، پس چون این را دیدند، اسلحه به دست می‌گیرند و آنگاه به مطلوب خود می‌رسند ولی قبول نمی‌کنند و کار را ادامه می‌دهند تا به صاحب آن می‌رسانند، کشتگان آنها شهید هستند. آگاه باشید اگر من آن زمان را درک می‌کردم، خود را برای صاحب این کار نگاه می‌داشتم.
در هنگام ظهور، اکثریت مردم ظالم هستند، اما ظالمان و ستمگران دو گونه‌اند: عده‌ای قلب آنان چنان مُهر زده شود که دیگر اثری از حقیقت‌جویی در آنان مشاهده نشده مشتاق ظلم و ستمگری باشند. ولی عدّه دیگر، به علّت محرومیّت از مربیِ واقعی و ناتوانی در درک و اجرای عدالت، هرچند در قول و فعل بر خود و جامعه ستم نمایند، اما چون اهل درد بوده آرزوی موفقیت دارند، مستعدّ نجات شوند و توسط مرشدین الهی ارشاد گردند.
حضرت مولای زمان(ع) مظهر اعلای محبت و شفقت الهی است، محبتی که اگر بندگان مُعرِض از پروردگار آن را نسبت به خود دریابند، چه بسا از شدت اشتیاق، روح از بدنشان مفارقت نماید. بنابراین گرچه آن بزرگوار با شمشیر قیام می‌کند اما در اصل، با تیغ علم و حکمت و هدایت و محبّت، ریشه‌های جهل و ظلمت و گمراهی و دشمنی را قطع کرده و عدالت را غالب نماید، ولو از کفر و ظلم به حداقل بماند. آری بیان حقّه لاهوتی، برّانتر از شمشیر و قویتر از سایر وسایل جنگی است که دلها را متحوّل و دگرگون می‌سازد و صاحبان این دلها را به وسایل حَربی، نیازی نیست.
در بین منتظرین ظهور، افرادی که به حدّ کمال رسیده و به طور اخص مورد توجه حضرت ولیّ عصر(ع) هستند، همان ۳۱۳ نفرِ مذکور در احادیثند، اما یاران آن بزرگوار از ابتدا تا اختتام، منحصر به این عده نیست. این تعداد برای انجام وظایف در یک مرحله است و ۳۷۰ نفر هم در مرحله‌ای دیگر؛ در آن موقع، از انبیاء گذشته هم حضور خواهند داشت.
سرزمین قم مورد توصیف و تجلیل همه حضرات انبیاء و اوصیاء قرار گرفته است. روضه مطهّر حضرت فاطمه معصومه(ع) دارای معنویّت خاصی است، و همان عوالم معنوی که در حرم مطهّر حضرت رسول اکرم(ص) است، در روضه مقدسه آن بانوی بزرگوار نیز وجود دارد. از کلام بزرگان دین چنین استفاده شده که ظهور خاصه حضرت قائم علیه‌السلام در سرزمین قم است؛ بدین جهت وظیفه مهمّ ساکنین آن دیار، باید ارشاد باشد.
و اما از جمله علایم و تأییدات الهی برای آن بزرگوار، ظهور اَشباه پرندگانی است که بر اصحاب فیل ظاهر شدند:
در آن زمان، لشگری مجهّز از دایره کفر برخاسته به قصد تخریب خانه خدا و منع مردم از راه بیت او، وارد مکه شدند. خداوند متعال ملائک را بفرمود در کِسوَت «طَیْراً اَبابیلَ: پرندگانی ابابیل»، اصحاب فیل را «کَعَصْفٍ مَأْکُولٍ: مانند کاه جویده شده گردانید» کردند و بدین وسیله، بیت خدا از آسیب و ویرانی محفوظ و مصون ماند.
در آخرالزّمان نیز ظلم و کفر مُستولی گردد و به غایت رسد. اکثر مردم مُتابعت هوی و نفس کنند و طبیعت بر دلشان غالب آید و همچون بهائم در لذات و شهواتْ قائم شوند و از شنیدن کلام حق نائم گردند، تغیّر و تبدّل در ظاهر دین پدید آید. در غایتِ این حال است که شمسِ ایقان از پشت حجاب و غَمامْ ظاهر گردد و حجاب ظلم و شرک براندازد و مردم را به راه حق هدایت کند، و اَشباهِ آن مرغان در آخرِ زمان نیز پیدا شوند و با بیگانگان چنان کنند که در اوّلِ زمان کردند. کعبه یقین به قوّت متین و قدرت امین ظاهر گردد، کابوس گم شود و تفرقه کثرت از میان برخیزد و جمعیت وحدت به میان آید «شَهِدَ اللهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلا هُوَ: خدا گواهی میدهد که جز او هیچ معبودی نیست».
پینگ و دیدگاه ها هر دو بسته شده اند.