مفهوم امامت 2010/05/11

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: نبوت و امامت

مفهوم امامت

امامت بر دو قسم است:

اول – امامت مُطلقه، و آن اعتقاد به این است که بعد از حضرت پیغمبر^‏(ص)، باید یک خلیفه یا جانشین برای آن حضرت باشد تا دین او را باقی بدارد و احکام الهی را به مردم برساند.

دوم – امامت خاصّه، یعنی بر هر کس واجب است که اعتقاد نماید که حضرت رسول اکرم^‏(ص)، دوازده تن را از جانب حق‏تعالی به جانشینی خود برگزیده که دوستی و اطاعت ایشان در امر دین و دنیا واجب است.

بنابراین، در امامت دو معنی ملحوظ است: یکی به حسب تصوّر و دیگری به حسب تصدیق. امامت به معنی تصوّر عبارت است از ریاست عامّه بر همه مکلّفین برای شخص واحدی از ایشان در امور دین و دنیا، بر سبیل نیابت و خلافت از پیغمبر، بر تنصیص خدا و رسول او.

امامت به معنی تصدیق عبارت است از اعتقاد کردن به قلب و اقرار نمودن به زبان بر این که حجت خدا و وصیّ رسول خدا بعد از آن حضرت که منصوب از جانب حق‏تعالی و منصوص از پیغمبر باشد، منحصر است در علی ‌بن ابیطالب^‏(ع) و یازده تن از اولاد طاهرین او، به نصّ پیغمبر و به نصّ امامِ مقدّم بر امامت مُؤَخَّر از ایشان.