آزادی در پرتو جهاد 2013/10/03

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: اسارت، جهاد، آزادی

هر گاه بخواهیم روح و رسالت اسلام را در یک کلمه خلاصه کنیم، آن کلمه جز «آزادی» نخواهد بود.
«آزادی» بمعنای بسیار وسیع و دامنه‏دار، آزادی از هر قدرت و سلطه‏ای که پیشرفت بشریت را تعطیل و یا راکد سازد و کاروان مدنیت را از پیمودن در راه خیر به تعویق اندازد.
آزادی از سلطه و اقتدار جباران و بیدادگرانی که نیروی خلاقه بشری را در راه اغراض شخصی خود استخدام می‏کنند و مردم را با قهر و تهدید خوار و زبون می‏دارند ، و مقررات و قوانین خلاف حق بر آنان تحمیل می‏کنند و عِرض و شرف و آبرو و مال و جان ایشان را می‏ربایند.
آزادی از طغیان و بیداد جباران، بوسیله منحصر ساختن کلیه شؤون و قدرت سلطنت به ذات باریتعالی، که تنها او بر همه قاهر و غالب است و دیگران بندگان اویند و از جانب خود مالک نفع و ضرری نیستند و همگی در روز عظیم قیامت به معرض حساب جلب خواهند شد.
آزادی از قید و بند شهوات و لذات مادی، زیرا بدون آزادی از قید و بند شهوت و لذت نمی‏توان از بند اسارت جباران و ستمگران رست. زیرا شهوت پرستی و پیروی از لذات مادی ، مهمترین سلاحی است که جباران و ستمگران در راه تسخیر و استعباد بندگان بکار برده و می‏برند.
هر گاه مردم در بند و قید شهوات گرفتار نمی‏شدند، تن به خواری و زبونی نمی‏دادند و در برابر ظلم و بیداد سکوت نمی‏کردند. بهمین جهت است که اسلام در آزاد ساختن مردم از قید شهوات اصرار و پافشاری فراوان بکار برده، و بدین وسیله مردم را در میدان مبارزه جباران مجهز ساخته و از تسلیم و خصوع در برابر ایشان باز داشته است. قرآن کریم در این باب با بیانات متنوع و نافذ در چندین آیه بحث می‏کند؛ از جمله در آیه ۲۴ سوره توبه می‏فرماید:
«بگو هر گاه پدران و برادران و فرزندان و همسران و قوم و عشیره و مالی که اندوخته‏اید و تجارتی که از کساد آن بیم دارید و منزلهائی که پسند خاطرتان می‏باشد، بیش از خدا و رسول او(ص) و جهاد در راه خدا دوست می‏دارید، پس در همان حال باشید تا خدا عذاب و خشم خود را بسوی شما بفرستد و خدا قوم فاسق را هدایت نمی‏کند».
چنان که معلوم می‏گردد خداوند متعال در این آیه شریفه، همه شهوات و دلبستگی‏های مادی را در یک کفه نهاده و محبت خدا و رسولش(ص) و جهاد در راه خدا را به کفه مقابل نهاده، و کفه اخیر یعنی محبت خدا و رسول و جهاد را بر کفه دیگر راجح ساخته و عقیده به این رجحان را شرط ایمان شمرده است.