اهمیت و عظمت زیارت 2010/08/03

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: نبوت و امامت

اهمیت و عظمت زیارت

زیارت، امری است استحبابی و در صورتی که با حضور قلب و شرایط لازم انجام پذیرد، مقبول درگاه الهی است. برای مؤمنین واقعی، زیارت حضرات معصومین علیهم السلام در هر جا و هر نقطه عالَم امکان‌پذیر است، اما زیارت در مَشاهد متبرّکه، احترام و تعظیم خاصّی است نسبت به مَزور.

از معانی الهیّه زیارت، حرکت معنوی برای پیشرفت اسلام، ارشاد و نجات مردم و بلکه سعادت جامعه بشریت است. کسی که با چنین نیّت و با معرفت به شأن و مقام مَزور حرکت کند، مسلّم که آثار عمیق معنویِ این اقدام به منصّه ظهور می‌رسد. بنابراین، نهایت مغبونیّت است که کسی با وجود جمع شرایط، از وطن ظاهری خود به آن دیارْ حرکت نکند.

البته کاملین و واصلین را با حقیقتِ محض فاصله‌ای نیست و برای آنان فاصله از ظاهر و باطن، همیشه فرعی است، لذا برای مقرّبین درگاه خدا، زیارت زائر، از دور و نزدیک یکسان است، و این معنا همواره در زیارتشان منظور است که: ای محبوبین الهی! من از دور یا نزدیک به شما عرض سلام و اظهار درد نمایم و شما را شفیع قرار دهم، شما می‌شنوید، شما قلب عالَم و مظهر صفات حق هستید. اما اهمیت این حرکت تبلیغی و تعلیمی به حدّی است که در مرتبه‌ای بزرگان دین برای عده خاصی، آن را در ردیف فرایض شمرده‌اند، به خصوص زیارت حضرت امام حسین^(ع) را.

زیارت حضرت ثامن‌الحجج^(ع) نیز به طور اخصّ توصیه شده و به دلایل مختلف، اجر و ثوابش افضل است از زیارت تمام مَشاهد مقدّسه، از جمله آن که این بزرگوار را زیارت نمی‌کند جز شیعه خُلَّص، زیرا معتقدین به امامت ایشان، شیعه اثنی‌عشری هستند.

خداوند تبارک و تعالی در قرآن مجید برای اثبات هر حقیقتی و از جمله توحید، امر به اقامه برهان فرموده است. قبلاً وجیزه‌ای در اثبات توحید مشتمل بر ادلّه و براهین منطقیّه و حِکْمیّه تحت عنوان «مبدأ و معاد یا ازلیّت و ابدیّت» ارائه شد. اما دلیلی از ادلّه و برهانی از براهین خاصّه بر وحدانیّت حق‌تعالی، همین بِقاع و قِباب متبرّکه است. چه براهین و ادلّه زیبایی که بر وحدت و قدرت باریتعالی از این اماکن مقدسه اقامه می‌شود، ولی هر کسی را یارای شنیدن آن نیست. این براهین و ادلّه خاصه الهیّه را باید به سمع دل از این بِقاع و قِباب با عظمت شنید.

خدای تبارک و تعالی در عظمت این امکنه متبرّکه چنین فرماید: ما اینها را قرار دادیم تا ادلّه و براهین توحید از اینها ظهور کند، اینها محلّ صعود و نزول ملائک مقرّب شوند و در این مکان‏ها، سیر صعودیِ طالبین به حدّ اعلی رسد «فی بُیُوتٍ اَذِنَ اللهُ اَنْ تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فیها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ: در خانه‏‏هایی که خدا رخصت داده که آنها رفعت‏ یابد و نامش در آنها یاد شود در آن خانه‏ها هر بامداد و شامگاه او را نیایش می‏کنند».

آری، خداوند متعال این بارگاه‌ها و مکان‌های مقدّسه را وسیله قرب و نجات قرار داده تا ملائک و مردان الهی، شبانگاهان و بامدادان در آنجا ذاکر شوند. درود بر شما ای خازنان علم خدا، درود بر شما ای نگهبانان اسرار خدا، درود بر شما ای مفسّرین وحی خدا.