طول عمر حضرت قائم (ع) 2010/07/07

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: نبوت و امامت

طول عمر حضرت قائم(ع)

در باب طول عمر و زنده بودن آن حضرت، بعضی از بی‌خبران و ساده‌لوحان که بنای تأمل و تفکر در امور دینی و مذهبی را ندارند، یا استعداد ایشان برای فهم حقایق کم است، دچار تردید شده زنده بودن آن بزرگوار را محال می‌دانند و انکار می‌کنند. اینان بین محال ذاتی و محال عادی و محال وُقوعی فرق نمی‌گذارند.

عده‌ای از بی‌خبران و تاریک‌دلان نیز چنین وسوسه نموده‌اند که عمر طولانی هزار سال و بیشتر، برخلاف مجاری طبیعت است و گویند عمر طولانی هزار سال یا بیشتر، بر وِفق سِیر طبیعت نیست. ایشان خود را مقهور طبیعت و محکوم به احکام آن دانسته‌اند. توان گفت که این بی‌خِردان، طبیعت را خالق و صانع می‌دانند، نمی‌فهمند که طبیعتِ فاقد شعور، نمی‌تواند به موجودات کمالات بخشد.

مطابق میزان دلیل و برهانِ علمی که در کتب فلاسفه و کلامیّه حکماء و علمای الهی به ثبوت رسیده، درازی عمر و طول زندگی در تحت قدرت الهی، بر وفق طبیعت است نه بر‏خلاف آن. به دلیل عقلی و آیه قرآن مجید «اِنَّ اللهَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ: خداوند متعال بر هر چیزی قادر و تواناست». پس، چه مانعی دارد که این خدای قادر، یک نفرْ انسان کاملی را که ولیّ و حجّت و مقرَّب دربار او و بنده خاص و محبوب اوست، روی هزاران مصلحتْ عمر طولانی کرامت فرماید.

خداوند تبارک و تعالی در قرآن مجید می‌فرماید: «وَ لَقَدْ اَرْسَلْنا نُوحاً اِلی قَوْمِهِ فَلَبِثَ فیهِمْ اَلْفَ سَنَه اِلا خَمْسینَ عاماً: یعنی هر آینه فرستادیم نوح را به سوی قومش، پس درنگ کرد در بین ایشان هزار سال جز پنجاه سال». به حکم قرآن مجید، حضرت نوح ۹۵۰ سال به قوم خود تبلیغ حقایق نمود. و چون وقت موتِ حضرت خضر معلوم نیست، سنّ شریف او در این زمان که قرن پانزدهم هجری قمری است، متجاوز از سه هزار سال می‌باشد، پس طولانی شدن عمرْ به قدرت کامله الهی امکان دارد.

از اقوال و اخبار کتب سماوی، معلوم می‌شود که عمر طولانی، انحصار به این بزرگوار ندارد، و جای تعجّب و غَرابتی نبوده، برخلاف مجاری طبیعت هم نمی‌باشد. موافق حکمت ربّانی و الطاف بی‌پایان قادر رحمان، تعجبی نیست که بندگان مخلَص خود را به امتداد عمر و طول زندگی، اختصاص دهد بر دیگران.

وقتی مزاج معتدل شد یعنی اَخلاط چهارگانه در کمال اعتدال باشد، یا گلبول‏های قرمز و سفید در عدد تفاوتی نداشته باشند، مرض و موت نخواهد آمد. یعنی مرضْ از عفونت و کم و زیاد شدن اخلاط و یا کم و یا زیاد شدن گلبول‏ها و ضعف آنها حاصل می‌شود، و می‌توانیم بگوییم که آن فرد معتدل، همانا حضرت مولای زمان است.