مناجات در مشعر 2013/10/03

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: کعبه مصباح الطاهرين

خداوند متعال می‏فرماید «فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْکُرُواْ اللّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ» : چون از عرفات برگشتید خدا را نزد مشعر یاد کنید. بر حجاج واجب است شب دهم را در مشعر بمانند. مشعر جزء حرم مکه است، در صورتی که عرفات خارج از حرم است. گویی انسان در عرفات خود را منزه می‏گرداند تا شایستگی پیدا کند که خدا او را اجازه ورود به حرم خود یعنی مشعر دهد.
حاجی آن شب را در مشعر بسر می‏برد و بعد از طی بیابان عرفات و ترک همه علایق با خدای خویش به مناجات پرداخته، در آن شب تار قلب خود را روشن می‏کند تا در آن محیط آرام که جز زمزمه دعا و مناجات آوازی به گوش نمی‏رسد، آرامشی برای خود کسب کند. در حقیقت این شب برای انسان شبی گرانبهاست که فارغ از هر دغدغه و تشویشی رو به خدا آورده و به راز و نیاز می‏پردازد و با کمال تواضع اظهار عبودیت می‏کند.