سرزمین قدس و طهارت 2013/10/03

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: کعبه مصباح الطاهرين

مکه سرزمین قدس و طهارت است؛ اینجا زادگاه حضرت محمد‏(ص) است . اینجا شهری است که پیامبر خدا هنگام ترک آن و رفتن به مدینه رو بسوی او کرده فرمود: «من تو را دوست دارم، اگر اهل تو مرا بیرون نمی‏کردند جایی را بر تو ترجیح نمی‏دادم و در جستجوی شهری دیگر نمی‏شدم، محققاً از جدایی تو غمناکم».
از این افق بود که خورشید اسلام سربرآورد و به نور خود جهان را روشن ساخت. همین بیابانها بودند که آواز تکبیر و تهلیل مؤمنین صدر اسلام در آنها طنین انداز بود. همین ریگزارها بودند که مخالفین، پیروان اسلام را روی آن شکنجه ها می‏دادند تا دست از پیغمبر خدا بردارند اما ایشان استقامت کرده و دست از مبارزه خود برنداشتند. در کوچه و بازار این شهر بود که پیغمبر اسلام قدم می‏زد و مردم را به یکتا پرستی دعوت می‏نمود.
در این سرزمین بود که پیغمبر خدا‏(ص) همچون فرشته رحمت، آیات مهر و محبت را تلاوت فرمود و جمع پریشان بشر را با رشته برادری و مساوات یکجا جمع کرد. نخست، خود پزشک آسا به کوی دردمندان همی‏گردید و بر جراحت دل شکستگان مرهم عطوفت می‏گذاشت و بر سینه شایستگان داغ عشق می‏نهاد؛ یکی را درد و دیگری درمان می‏بخشید. آری طبیب حاذق چنین کند که نیش و نوش را فرا خور حال بیماران، بجا مصرف نماید. خویشتن به سراغ آسیمه ‏سران می‏رفت و مانند چراغی که در جستجوی گمگشتگان بر‏افروزند، اینجا و آنجا غفلت زدگان را آگاه و خوابیدگان را به طلیعه جهان افروزش بیدار می‏ساخت. طلوع این خورشید درخشان، تیرگیهای وحشتناک زندگی را روشن ساخت و ابرهای آتشبار ظلم و ستم را از آفاق حیات بشر برکنار داشت. اما سنگدلان ناپاک سرشت از این پرتو دلنواز نوری نگرفتند و سودی نبردند.