روح ، علم خلقت الهی 2011/01/27

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: مبدا و معاد

روح، علم خلاّق الهی

روح در قرآن مجید به معنای علم آمده است. چه، خدای تبارک و تعالی می‌فرماید: «قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی: بگو روح از عالمِ امرِ پروردگار من است»، طبق مدلول این آیه، «روح» از امر پروردگار است، و اگر بخواهیم بدانیم

روح چیست، کافی است که دریابیم «امر» چیست. در بیان «امر» می‌فرماید: «إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ: چون به چیزی اراده فرماید، کارش این بس که می‏گوید: باش پس بی‏‏درنگ موجود می‏‏شود» پس معلوم می‌شود امر خداوند تبارک و تعالی، کُن فَیکون، خلق‏کننده و هستی‌بخش است.

به موجب این آیات، روح مساوی امر پروردگار است و امر پروردگار نیز مساوی علم خلّاق خدا است. پس، روح همان علم خلّاقه الهی است و این که در آخر آیه شریفه «وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الرُّوحِ: و در باره روح از تو می‏پرسند» آمده «وَمَا أُوتِیتُم مِّن الْعِلْمِ إِلاَّ قَلِیلًا: و به شما از دانش جز اندکی داده نشده است» در حقیقت، کلمه علم در این آیه شریفه، مترادف کلمه روح است که به جای روح، علم آمده است؛ و این جهان هستی و آسمان‏ها و زمین و ماه و خورشید و ستارگان و همه موجودات از جمله انسان، به برکت علم خدای تعالی خلق شده‌اند.