فصل ششم: شبهات پیرامون معاد جسمانی – شبهۀ آکل و مأکول 2011/01/07
بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی
کتاب: مبدا و معاد
شبهه آکل و مأکول
مهمترین شبهه عدّهای از فلاسفه در انکارِ حشرِ اجساد، آن است که چون شخصی را بکُشند و دیگری این شخص را بخورد و اجزاء این تنِ کشته شده، اجزاء تنِ شخص دوّم شود، و این شخص در این حالت بمیرد، از دو حال بیرون نیست، یا این اجزاء را به شخص اوّل دهند یا به شخص دوّم. اگر به شخص اوّل دهند، دوّمی محروم ماند، و اگر به دوّمی دهند، شخص اوّل محروم ماند، و این هر دو باطل است، پس باید که حشرِ اجساد باطل شود.
بزرگترین شبهه منکران معاد جسمانی، همین شبهه آکل و مأکول است که از دیرْ زمان، مُلحدان و بعضی از فلاسفه، پایکوبان و طعنزنان، استحاله معاد را اعلام کرده‌اند. عَجب این که برخی از فضلا و متشبّهین به علما تحت تأثیر قرار گرفته‌اند و برخلاف نصوص قرآنی و کتاب آسمانی و ضرورت دین اسلامی، معاد جسمانی را محال گفته‌اند و گفته ایشان را پذیرفته‌اند! در حالی که پاسخ این شبهه در معارف الهی داده شده است.
پینگ و دیدگاه ها هر دو بسته شده اند.