تنها روزنۀ امید 2010/07/17
بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی
کتاب: نبوت و امامت
تنها روزنه امید
آرمان و امید، عنصر اصلی حیاتْ و سلول پدید آورنده تاریخ است. آرمان‌ها، خواسته‌هاست و اراده اجتماع، به وجود آورنده عظیم‌ترین قدرتهاست. آرمان و امیدِ هر ملّتی، دورنمای آینده آنان است و به فرموده حضرت علی(ع)، غور و توجه زیاد مردم به چیزی، نشانه پیدایش زمینه برای به وجود آمدن همان چیز است.
در مسیر حق، پیشتازان حرکت، هرگز یأس و نومیدی را بر خود روانمیدارند، زیرا آنچه پیش از مرگْ انسان را می‌کُشد، یأس است. البته امید و انتظاری فضلیت دارد که ثمره آن خودسازی باشد، زیرا هرگز با اشاعه فساد، مقدمه اصلاحْ فراهم نمی‌شود. هر راهی راهرو خود را به سرمنزل مقصود می‌رساند، کعبه مقصود راهی دارد و وصل طاغوت، راهی. شناخت هدف، ضروری است زیرا ابهام آن، موجب تحیّر در انتخاب مسیر است.
جهان کنونی در حال انتظار بزرگ است، انتظار بیداری عمومی و سرکشی پیگیر در برابر ستمکاران؛ انتظارِ یک تاریخ و تولّد تاریخ نوینی که نطفه آن منعقد شده، در حال رشد است.
حضرت رسـول اکـرم(ص) کـراراً به مردم گوشـزد می‌فرمـود که دستگاه ظلم و ستم، عاقبت به دست مهدی موعود(ع) برچیده شده و کاخهای بیدادگری واژگون گردد.
تنها روزنه امیدی که امروز برای بشر مفتوح است و یگانه برق امیدی که در این عصر تاریک جَستن می‌کند، وجود مقدس حضرت مولای زمان علیه‌السلام و انتظار فرج و فرارسیدن عصر درخشانِ حکومت توحید و نفوذ قوانین الهی است. استمداد از آن نیروی غیبی است که بشر را از سقوط در وادی یأس و ناامیدی نجات داده و به شاهراه روشنِ امید وارد می‌سازد.
آری، حضرت رسول اکرم(ص) با طرح برنامه مقدسِ حکومت توحید و تعیین مربی و رهبر اصلاحات جهانی، دیو یأس را از اسلام رانده و درهای شکست و ناامیدی را مسدود ساخته است. انتظار می‌رود که جهانِ مسلمین با اجرای این برنامه مقدس، ملل پراکنده جهان را متوجه خویش ساخته و در تشکیل حکومت توحید متّحدشان گردانند.
ایمان به حضرت مهدی موعود(ع) آینده روشن و تابناکی را برای شیعیان تجسّم کرده و روح یأس و شکست را از آنان سلب نموده است. شیعیان در این عصر تاریکِ مادیّت و نفسپرستی و جور و ستم و کفر و جنگ و استعمار، عصر درخشان حکومت توحید و تکامل عقول انسان، و فروریختن دستگاه بیدادگری و برقراری صلح واقعی و رواج بازار علوم و معارف را بِالعیان مشاهده می‌کنند.
یکی از خطبه‌های نهج‌البلاغه دلالت می‌کند بر این که حضرت ولیّ عصر(ع) در زمان غیبت هم، در پیشرفت و عظمت اسلام و حلّ و فصل امور ضروری مسلمین تا سر حدّ اختیار می‌کوشد.
حضرت علی(ع) فرمود: مردم از جاده حقیقت منحرف شده و به چپ و راست می‌روند و طُرق هدایت را رها کرده و در راه‌های ضلالت قدم می‌زنند. پس آنچه شدنی است و در انتظار او هستید، تعجیل نکنید و چیزی را که زود واقع خواهد شد دیر مشمارید، چه بسا موضوعی که در رسیدن به آن تعجیل کنید و وقتی بدان رسیدید گویید ای کاش آن را درک نمی‌کردم. هرکه از ما اهل بیت آن زمان را درک نمود و امام آن عصر شد، او با چراغ‌های روشنْ راه می‌رود و بر روش صالحین رفتار می‌نماید و گره از مشکلات مسلمین باز کرده و از گرفتاری آزاد سازد، و جمعیت باطل و زیانبخش را پراکنـده نمـوده اجتماع سودمنـدی را برقرار نماید، و اجتماعاتـی را که بـرای برهم زدن اساس اسلام تشکیل می‌شود، مُتفرّق سازد.
از ظاهر خطبه معلوم می‌شود، در زمان حضرت علی بن ابیطالب(ع) نیز مردم در انتظار وقوع حادثه‌ای بودند که رسول خدا(ص) به ایشان خبر داده بود. و نیز معلوم می‌شود که آن حضرت در حلّ و فصل امور ضروری مسلمین و در حفظ حوزه مقدّسه اسلام کوشیده و از مشکلات مسلمانان گره‌گشایی نموده و از گرفتاران دادرسی می‌نماید، و تمام این کارها را در خفا و پنهانی انجام می‌دهد.
همچنین حضرت علی(ع) فرمود: به برکت این بزرگوار، دسته‌ای از مسلمین خود را برای دفاع از اسلام آماده کرده و شب و روز از علوم و حکمت‌های الهی بهره‌مند می‌شوند. حضرت سجّاد(ع) فرمود: در زمان غیبت، جمعیتی اعتقادِ کامل به امام غایب دارند و در انتظار ظهور آن جناب هستند، ایشان بهترینِ اهل تمامِ ازمنه و اعصار می‌باشند. و نیز فرمود: این جماعت از شیعه، به منزله مجاهدین فیسبیل الله در حضور حضرت پیغمبر(ص) محسوب می‌شوند.
حضرت علی(ع) فرمود: انتظار فرج آل محمد را داشته باشید و هرگز از رحمت نامتناهی خدای رحمان مأیوس نشوید که محبوب‌ترین اعمال نزد خدا، انتظار فرج است. حضرت رسول اکرم(ص) فرمود: بهترین امّتِ من کسانی هستند که در انتظار فرجِ امامِ غایب هستند، و می‌خواهند از خدا که جور و ستم را براندازد و خورشید عدالت را از افقْ طالع نماید، و بساط مَعدِلَت را به دست ولیّ خود در سراسر جهان بگستراند.
اعتقاد به امام غایب و انتظار فرج، روح امید و قوّت قلبی در شخص منتظِر ایجاد می‌کند و در نتیجه از پیشامدهای ناگوار و فشارهای دشمنانِ روزگار خستگی پیدا نمی‌کند. انتظار آمدن و ظهور آن حضرت، علامت کمال محبت و علاقه شدیدِ شخص منتظِر است نسبت به امام غایب.
انتظار فرج حضرت مهدی قائم(ع) نشانه میل و رغبتِ تمام به ظهور کمالیه اسلام و غلبه حق بر باطل و اقامه عدل و اجرای احکام الهی و حدود شرعی و جریان امور روی محور صحیح و رسیدن هر صاحبِ حقّی به حقّ خودْ بدون کم و زیاد، و نیل هر انسانی به کمال وجودی خود می‌باشد، و نیز انتظارْ دلیل بر کمال ایمان و علاقه بر حق و حقیقت و انزجار از باطل است.
انتظار حضرت مهدی موعود سلام الله علیه، یکی از سنن تکاملی است. این سنّت الهی برای مدتی است که هیچ کس نمی‌داند. از جمله غیب‌ها که در پیشگاه احدیّت بوده و بشر را به آن راهی نیست، عبارت است از وقت ظهور حضرت مهدی موعود(ع). هر کس توقیت کند، یعنی ادّعا نماید که آن بزرگوار در فلان سال و ماه و روز و ساعت ظهور خواهد کرد، او کاذب است.
گرچه امامْ قلب عالَم است و خداوند متعال او را به خیلی از مُغیَّبات آگاه کرده، ولی تنها «خدا بر هر چیزی عالِم است: اِنَّ اللهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلیمٌ». بنابر آنچه از کلام بزرگان دین استفاده شده، حتی آن بزرگوار نیز وقت ظهور خود را نمی‌دانند و واقفند که این سرّ مکتوم الهی است.
پینگ و دیدگاه ها هر دو بسته شده اند.