نکاتی برجسته از وظایف مربیان 2009/11/29

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: کعبه جانان - جلد چهارم

– سعی کنید مصداق «وَاِنَّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظیمٍ» باشید.
۲- در اخذ تعالیم عالیه از این آیه شریفه جبروتی بکوشید و بدانید که خلق عظیم، معلول تفکر و تعقل الهی است.
۳- دل‌ها را با مهر و محبت صید کنید.
۴- در پاسخ سائلین تعجیل ننمایید و بکوشید پاسخی الهی دهید، و قبل از اظهار هر پاسخی آن را به محک قرآن و کلام استاد الهی زنید.
۵- بهتر است کلام «قَلَّ وَ دَلَّ» باشد و بسیار امر شده که از طول کلام اجتناب کنید.
۶- مطالب خلاصه و گزیده باشد و بار معنوی آن بربار علمی آن غالب باشد.
۷- از تندخویی و خشم بپرهیزید، سخن اندیشیده باید گفت.
۸- در حال اعتدال و آرامش دل سخن گویید، و در حال تمایل دل به افراط و تفریط سخن نگویید.
۹- در حال انبساط پاسخ دهید و تا می‌توانید در حال انقباض از دادن پاسخ اجتناب ورزید.
۱۰- دقت و احتیاط را رعایت نمایید، مبادا در تقریر و تحریر راه افراط یا تفریط رفته پندارید که ارشاد می‌کنید، در حالی که او را بر لبه سقوط سوق می‌دهید.
۱۱- بکوشید تا خویشتن را از تشتت خاطر برهانید و با جمعیت خاطر سخن گویید.
۱۲- هرگز از ارشاد و ملاطفت خسته نشوید، که این خستگی عاقبت وخیمی دربردارد.
۱۳- کمال دقت کنید که آنچه از تقریر و تحریر عرضه می‌دارید، خویشتن بدان عالم و عامل شوید.
۱۴- در تعلیم و تعلّم بکوشید تا مراتب زیبایی دل شما به کمال رسد و با حسن مطلق اتصال یابد.
۱۵- تنها متکی به علم و افکار خود نباشید، در این مسیر از علم و افکار عارفان استمداد طلبید.
۱۶- اگر می‌خواهید مراحل و منازل طریق وصال را طی کنید و دیگران را نیز همراه خویش سازید، باید خود فردی مجاهد و مبارز بوده و با سلاح‌های الهی مسلح شوید، تا دریابید که چگونه با بیگانگان و اهریمنان که مانع راهند، مبارزه کنید و آنان را از بین ببرید.
۱۷- در این راه باید صبر و شکیبایی را پیشه خود سازید «فَاصْبِرْ صَبْراً جَمیلاً»، که پیشوایان ما در قبال آن همه ناملایمات و ناگواری‌ها و شکنجه‌ها صبر کردند.
حضرت اشرف کاینات، آن مقتدای انسانیت، با خلق عظیم توانست اعراب وحشی و بدوی را به صراط مستقیم هدایت کند؛ به طوری که از میان آنان دانشمندان بزرگی برخاستند و عده کثیری به وسیله آنان ارشاد شدند.