غلظت و درشتی 2008/08/27
بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی
کتاب: کعبه جانان - جلد دوم
غلظت و درشتی
یکی از صفات رذیله، غلظت و درشتی است در گفتار و کردار که سبب نفرت مردمان از آدمی و منجر به اختلال امور زندگی شود. از اینرو خداوند عالم در مقام مهربانی و ارشاد به‌پیغمبر خود می‌فرماید «وَ لَو کُنتَ فَظاً غَلیظَ القَلبِ لاَ نفَضُّوا مِن حَولِکَ». از بعضی اخبار بر می‌آید که غلظت و درشت خویی سبب سلب ایمان و پیوستن به لشگر شیطان است. پس بر هر عاقلی است نهایت احتراز از آن، و این که قبل از اقدام به هرکاری و گفتن هر سخنی فکر کند و مواظبت نماید که غلظت و درشتی از او صادر نگردد، و فضیلت رفق را به یاد آورد و خود را بر آن وا دارد تا این صفت شریفه او را ملکه گردد.
رفق و نرمی از صفات مؤ‌منین و اخلاق نیکان است به این جهت اشرف رسل (ص) می‌فرماید: اگر رفق چیزی بود دیدنی، هر آینه نیکوتر از آن نمی‌دیدی. و باز می‌فرماید: رفق و نرمی را به هیچ جا نگذاشتند مگر این که آنجا را زینت داد و از هیچ جا برنداشتند مگر این که آنجا را معیوب کرد. آن بزرگوار می‌فرماید: خدا مهربان و صاحب رفق است و دوست می‌دارد کسی را که چنین باشد؛ و از آن حضرت روایت است که رفق و نرمی مبارک، و درشتی شوم است؛ و نیز هر که را رفق و نرمی دادند، خیر دنیا و آخرت به او دادند، و هرکه را از رفق و نرمی محروم ساختند از خیر دنیا و آخرت محروم نمودند.
حضرت کاظم (ع) می‌فرماید: نصف عیش و زندگی آدمی در رفق و نرمی است. به تجربه ثابت شده اموری که به رفق و مدارا انجام می‌شود، هرگز به خشونت و درشتی انجام نمی‌یابد. مدارا نزدیک به رفق است و آن تحمل ناگواریی است که به آدمی رسد و به روی خود نیاورد. مدارا از جمله صفاتی است که آدمی را در دنیا و آخرت به مراتب بلند و درجات ارجمند رساند.
پینگ و دیدگاه ها هر دو بسته شده اند.