اسرار حج در کلام امام صادق (ع) 2013/10/03

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: کعبه مصباح الطاهرين

هنگامی که آهنگ حج کنی، دلت را از هر وابستگی رها ساز و هر گونه مانع و حجاب را از آن بشوی. تمامی کارهایت به خدا واگذار و در همه کوشش ها و تلاش هایت به خداا توکل کن. به خواسته و حکم و سرنوشت حق گردن نه. دنیا، آسایش و تکیه بر غیر خدا را رها ساز،گردن خود را از حقوق مردم آزاد کن. بر توشه و سرمآیه سفر، مرکب، رفیقان،نیرو، جوانی، و مالت دل مبند، بیم آن می‏رود که همه اینها دشمن تو شوند و وبالت گردند. زیرا هر که در زبان ادعای رضای حق کند و در عمل بر چیز دیگری تکیه نماید، خداوند آن را دشمن و عذاب او گرداند تا بداند هیچ نیرو و قدرتی برای وی یا دیگری نیست جز به عصمت و مدد الهی.
آنچنان برای سفر و انجام اعمال حج آماده شو و چیزی را به فردا وامگذار که گویا امید برگشتی نداری. با همسفران، نیکو رفاقت کن. اوقات واجبات الهی و سنن نبوی را پاس دار و در انجام هر آنچه از ادب، شکیبایی، سپاسگزاری، انفاق و بخشش به نیازمند بر تو واجب است، کوتاهی مکن. با آب پاک غسل احرام، تمامی گناهانت را بشوی و از آنها پشیمان باش. سپس همراه احرام، جامه راستی، پاکی، فروتنی و کرنش به تن کن.
آنچه ترا از یاد و بندگی حق باز می‏دارد، برخود حرام ساز. تلبیات را به گونه پاسخی پاک و پاکیزه برای خداوند اداکن و به مدد او چنگ زن. همان گونه که با تن، همراه مسلمین به گرد کعبه می‏گردی، با دل همگام ملائک به طواف عرش برو و از این اشاره و نمونه غافل مباش.هنگام و همگام هَروَله میان صفا و مروه از هر خواهش نفسانی دوری کن و از تکیه کردن بر قدرت و نیروی خویش در برابر نیروی الهی بیزاری جوی.
همراه با رفتن به منی از غفلت و خطاها بدر آی و آرزوی هر آنچه شایسته آن نیستی و سزاوار تو نمی‏باشد نکن و در مشعر تقرب الهی را با تکیه بر وی بجوی. به کوه مشعر که بالا می‏روی با جان نیز به کروبیان پیوند.
هنگام قربانی، هوی و هوس را نیز قربانی کن و با رمی جمرات، خواهشهای نفسانی، پستی ، زبونی و ناشایستها دور بینداز. بدیهای درونی و بیرونی را با تراشیدن سر بزدای. با گام نهادن در حرم، خود را از هوای نفست در حمایت ونگهبانی خداوند قرار بده.
کعبه را با شناخت و جای دادن عظمت و شکوه و شوکت خداوندی در جانت زیارت کن. حجرالاسود را با خشنودی به نصیب الهی و فروتنی در برابر شکوه خداوندی، ببوس.
همراه با طواف وداع، غیر حق را رها کن، با ایستادن بر صفا جان و روحت را برای ملاقات حق پیرایش کن. از انصاف و پیرایش اوصافت نزد مروه غافل مباش.