پاسخ به ندای حق در میقات 2013/10/03

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: کعبه مصباح الطاهرين

هنگامی که شخص به میقات رسید و بدن خود را نظیف و پاکیزه نموده لباس احرام را پوشید، نیت کرده و تلبیه می‏گوید. حضرت ابراهیم سلام الله علیه بعد از ساختن خانه کعبه از جانب خدا مأمور شد تا مردم را به حج فرا‏خواند.« وَأَذِّن فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ» پیامبر گرامی اسلام نیز جهانیان را مخاطب قرار داده و ایشان را به حج دعوت نمود. در واقع تلبیَه حاجی پاسخ آن ندای دعوت پیغمبر خداست که با جملات سپاس آمیزی توأم گشته تا شکر‏گزاری این دعوت و موفقیت را نیز کرده باشد.
حاجی باید توجه نماید که ناخوانده به خانه خدا نرفته بلکه از جانب خدا دعوت شده و موهبت الهی سراپای وجودی او را فرا گرفته، از این جهت از هر پستی و بلندی و کوه و دره‏ای که می‏گذرد، مستحب است جملات تلبیه را تکرار کند. چه لذت بخش است سفر حج که به دعوت خدا شروع شده و با مغفرت حضرتش پایان می پذیرد. تلبیه‏ای که حاجی می‏گوید اثرات عمیقی در دل او می‏گذارد ، خصوصاً زمانی که حجاج بصورت دسته جمعی به خواندن سرود الهی وحدت و اتحاد مشغول بوده و آوازشان در کوه و دشت طنین انداز می‏شود. چنین عبادتی بر اثر شناسایی و ادراک حقایق، پرواز بسوی حق است.این عبادت خمیره دلهای آزاده است و آنها را بسوی پیشرفت سوق می‏دهد. پرستش است که دلها را با نور الهی منور می‏سازد و کمال اتحاد و اتفاق را بین مسلمین بوجود می‏آورد. متأسفانه بیشتر حجاج بدون آشنایی به مسائل و احکام و فلسفه حج، بطور صوری راه حج را می‏سپارند چنان که امام صادق (ع) می‏فرمایند: « مَا أَکْثَرَ الضَّجِیجَ وَ أَقَلَّ الْحَجِیج‏ ».