مظهر اعلای شفاعت 2011/04/27

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: مبدا و معاد

مظهر اعلای شفاعت

فردا چون صبح قیامت بِدَمد، سراپرده عزّت‌‏ در آن صحرای قدرت بزنند و ترازوی عدل بیاویزند، زندان عذاب از حجابْ برخیزد، ندای سیاست در آن عرصه عُظمی دهنـد. در آن روز، مِسمار بر زبان‏ها زنند و سلسله‌های عدل بر پای‏ها بسته شود، آثار مذلّت بر رخساره‌ها نشیند. مُنادی عدل ندا کند:

ای زبان‌های گویا خاموش شوید، ای دست‏های ناگویا به تکلّم در‏آیید. ای گواهان بارگاه قدس، آنچه دیده‌اید بگویید، اکنون نوبت گفتار شماست. ای جواسیسِ قدرت، آنچه دیده‌اید اظهار کنید.

در آن ساعت است که بسی پرده‌ها دریده شود، بسی نسبت‌ها بریده شود، بسی سپید‏رویان سیه‏روی شوند، زبان‌های فصیح گنگ گردند. هزاران نقطه نبوّت و عصمت به زانو نشیند. از فَزَع اکبرِ آن روز، حضرت آدم پیش آید و گوید: الهی، بر ما رحم کن. حضرت نوح آید و گوید: الهی، ممکن است بر ضعیفی ما رحم کنی؟ حضرت ابراهیم خلیل الله، حضرت موسی کلیم الله، حضرت عیسی روح الله پیش آید که الهی، بر ما رحم کن که ما را طاقت این فزع اکبر نیست.

آن حبیب خدا، مهتر عالم، سید آدم، مایه فطرت، نقطه نبوّت پیش آید: الهی، گنهکاران امّت مرا بیامرز و با محمّد^‏(ص) هرچه خواهی کن! خطاب آید: ای حبیب من، کسی که به وحدانیت ما و به رسالت تو اقرار نمود، شفاعت را بر فِتراکِ دولت تو بستیم، به فضل و رحمت خویشِ گناهان آنها را پوشیدیم، از فزع اکبر ایمن گردانیدیم، به ایشان زُلفی و حُسنی دادیم.

خوشا به حال کسی که قلباً دین حنیف اسلام را پذیرفت و در طاعات و عبادات دست در مُتابعَت حبیب خدا زد. مدال سعادت ابدی بر سینه او نصب کردند و مفاتیح کنوزِ خیرات بر دست کفایت او نهادند.

الهی! توفیق توبه نصوحْ امروز بر همه ما کرامت فرما تا مبادا در روز بازپسین، پیش تو و پیش مقرّبین درگاهت شرمسار شویم. روزی که گروهی را بنوازند به فضل، گروهی را براندازند به عدل، گروهی را بر سرای دوست آرند با روی‌های تازه مانند گُلْ شکفته، گروهی را به زندان محنت برند با روی‏های شکسته و خوار شده.

حمد بی‌پایان بر خدای منّان، مُحدِث کَون و مکان، و درود نامعدود بر رهبر ما خاتم پیغمبران و آل طاهرین او، و سلام بر محبّان مخلِص سفیران حقّ.