حیات خدا 2010/11/05

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: مبدا و معاد

حیات خدا

خداوند عالَم حی است و علم و قدرت او دلیل است بر حیات او، زیرا حیاتْ شرط علم است، اگر علم پیدا شد، حیات هم پیداست. حیات ممکنات متحقّق می‌شود به عروض صفاتِ زایده بر ذات، همین که آن صفاتِ عارضه زایده، از حد تعادل خارج گردید، به همان نسبت حیاتْ رو به ضعف می‌رود، ولی حیات خالق متعال عین ذات اوست، بلکه مرجع جمیع صفات او، ذات اقدس اوست.

ما می‌بینیم این عالَم را از سماوات و اَرَضین و آنچه در آنها و بین آنهاست که به قدرت کامله و علم شامله خود بنا کرده است آنها را، و نیز می‌بینیم تجدّد حوادث را در آن و انتظامش را از اِماتت و احیاء و نموّ نباتات و تحرّک هوا و دَوَران افلاک و سیر کواکب و اِفقار و اِغناء و تملیک و اِفناء و تمریض و شفاء، و می‌دانیم که فاعل همه اینها حی است، چنان که می‌فرماید: «اَللهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الحَیُّ القَیُّومُ: خداست که هیچ معبودی جز او نیست و زنده پاینده است» و در آیه دیگر می‌فرماید: «الحَیِّ الَّذِی لا یَمُوتُ: زنده‏ای که نمی‏میرد» و آیات دالّه بر بقاء و عدم زوال او بسیار است.