افتخار ، بغی ، خودستایی 2008/09/07
بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی
کتاب: کعبه جانان - جلد دوم
افتخار، بغی، خودستایی
یکی از صفات رذیله افتخار است به واسطه چیزی که آن را کمال خود توهم کند. این صفت در حقیقت از انواع تکبر بوده و مانند آن ناشی از جهالت محض است. آنچه دلالت بر نکوهش و ناپسندی تکبر کند، بر مذمت افتخار نیز دلالت نماید، و آنچه علاج تکبر است، درمان آن نیز باشد.
صفت دیگر بغی است و آن گردنکشی و سرکشی است از فرمان کسی که اطاعت او لازم باشد. بغی نیز از بدترین انواع تکبر و مهلکات بزرگ است، زیرا سرپیچی از فرمان واجب الاطاعه منجر به کفر شود و بیشتر کافران بدین سبب، بر کفر خویش باقی مانده هلاک شدند.
حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: عقوبت بغی زودتر از عقوبت هر بدی به آدمی رسد. درمان بغی، تفکر است در بدی عاقبت آن و مطالعه آنچه در مدح ضدش رسیده که اطاعت و انقیاد مقاماتی است که واجب‌الاطاعه‌اند مانند خدا و رسول و اولی‌الامر و این که خود را عملاً به اطاعت ایشان وا دارد تا ملکه گردد.
رذیله دیگر خودستایی است و آن تلاش در مقام اثبات کمال و نفی نقص از خود است. خودستایی از نتایج عجب است و زشتی آن واضح و روشن، زیرا کسی که خود را شناخت هرگز زبان به مدح خود نگشاید. پس سزاوار است که آدمی پیش از هر سخن، تأمل کند که متضمن خود ستایی نباشد.
پینگ و دیدگاه ها هر دو بسته شده اند.