خلاصه و نتیجه 2011/01/17

بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی

کتاب: مبدا و معاد

خلاصه و نتیجه

پس از این مذکورات، معلوم شد که عقیده صحیح آن است که شخصِ مکلّف معتقد باشد بر رجوع خود با همین بدن عنصری. اوست محلّ ثواب و عِقاب و مورد خِطاب و عِتاب و سؤال و جواب، و آیات و اخبار هم به این دلالت دارند و آیات بسیار دالّه بر شهادت اعضاء است، از جمله خداوند متعال می‌فرماید: «الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَ تُکَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ: امروز بر دهان‏های آنان مُهر می‏‏نهیم و دست‏هایشان با ما سخن می‏‏گویند و پاهایشان بدانچه فراهم می‏ساختند گواهی می‏دهند».

این آیه شریفه از زبان کفّار نزد بَعث: «یَا وَیْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا: می‏گویند ای وای بر ما چه کسی ما را از آرامگاهمان برانگیخت؟» و آیات دیگر دلالت دارند بر بعث با همین جسدِ عنصری، لیکن دانستن کیفیّت بعث و رجوع و تحقیق آن در کُنه رجوع، بر عوام‏الناس واجب نیست، بلکه همین قدر از ایشان کافی است معتقد باشند بر این که خداوند متعال، روز قیامت ما را زنده کرده، طائعان را مُثاب و طاغیان را مُعاقَب خواهد فرمود و زیاده از این، تکلیف ایشان نیست، زیرا ممکن است به فساد منجر شود. چنان که امیرالمؤمنین حضرت علی بن ابیطالب علیه‏السّلام فرموده: هرگز به تکلّف نیندازید خود را در تحصیل چیزی که دانستن آن، تکلیف شما نیست، زیرا ممکن است که بر‏خلافِ آن قائل شوید و پیش خلّاق احدیّت معذور نباشید.