شرک جلی و شرک خفی 2008/04/11
بیان شده توسط استاد علی الله وردیخانی
کتاب: کعبه جانان - جلد اول
شرک مرتبه و شعبه‌ای از کفر است. شرک نیز بمانند کفر دو قِسم است: جلی و خفی. شرک جلی در فرد یا گروهی است که علناً برای خدای تعالی شریک قرار دهند. از جمله این طوایف، زَردُشتیانند که برای مأکولات و مشروبات و امور خیر، خالقی، و برای حیوانات موذی و شُرور خدای جداگانه‌ای قائلند. حضرت امام صادق(ع) در توحید مفضّل در اشاره به آنان فرموده: ای مفضّل صاحبان این اعتقاد را توجهی نیست که این مضرّ از نظر آنان، تا چه اندازه به حال جامعه و عالم بشریت مفید است! آری حتی منافع میکربهای مضر به حال بشر کمتر از فواید میکربهای مفید نیست، منتها بشر باید از نظر عقل و دانش به قدری رشد یابد که توان استفاده از آنها را حاصل کند، همانطور که امروزه از حیوانات موذی مثل مار و عقرب در علم طب استفاده‌های فراوانی می‌شود.
ظاهراً در بسیاری از افراد شرک نیست، لکن مبتلا به شرک خفی‌اند. اگر پرده‌ها بیفتد، عیان گردد که اکثر مردم ظاهراً موحدند و باطناً مشرک. به عنوان مثال فردی که در اقدام به امور خیر، رضای مردم را مقدّم بر رضای حق گیرد، او مشرک خفی است و مشرکان خفی را نیز همانند مشرکان جلّی وعده عذاب است. موحّد کامل از هرگونه شرکی به خدا پناه برد و هرگز رضای بشر را بر رضای حق مقدّم نگیرد. منتهای آرزوی او این است که با ایمان کامل از دنیا رود. در احکام فقهی وظایف سالک نسبت به مشرکان جلی روشن است، ولی باید در وظایف خود نسبت به مشرکان خفی دقت نماید.
پینگ و دیدگاه ها هر دو بسته شده اند.